Πέρασαν κιόλας δέκα χρόνια από τότε που όλοι οι κυβερνώντες, χωρίς καμία ενημέρωση, χωρίς προετοιμασία πανηγύριζαν που θα μπαίναμε στην ΟΝΕ, όλοι εκτός από τους ίδιους, νομίζαμε ότι η ζωή μας θα αλλάξει προς το καλύτερο.
Ακούγαμε μεγάλα λόγια, για σιγουριά λόγω ιδίου νομίσματος, για καλύτερη ζωή, και άλλες τέτοιες μπαρούφες, κατάφεραν να δημιουργήσουν κλίμα εφορίας στο κόσμο.
Για μια ακόμη φορά οι Βρετανοί δεν πιάστηκαν κοροϊδα, και έμειναν απ’έξω από το κόλπο.
Όμως πριν ο λέκτωρ λαλίσει τρις, άρχισαν τα προβλήματα, σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, και βέβαια οι χώρες με μεγάλη παράδοση στους αετονύχηδες, σε αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους μάγκες ,( μια χώρα από αυτές ή και η δική μας ) και με την ανοχή της Πολιτείας, που για μια φορά ακόμη ανύμπορη, ανίκανη, δεν κατάφερε ή δεν ήθελε να τους μαζέψει.
Και από εκεί ξεκινάει ο γολγοθάς των Ελλήνων καταναλωτών, σε μια νύχτα ο άνιθος το ματσάκι στη λαϊκή από 100 Δρχ πήγε 0,50 Ευρώ δηλαδή 150 Δρχ , οι ντομάτες από 150 Δρχ, 1 Ευρώ (340,75 δρχ ) αμ το νερό έκανε το μπουκάλι 50 Δρχ και πήγε 0,50 Ευρώ αύξηση περίπου 257% μιλάμε για τρέλα.
Και το περίεργο κανείς δεν μίλησε, κανείς δεν αντέδρασε κανείς δεν βγήκε στους δρόμους.
Για άλλα πιο απλά, πιο μικρά, πιο καθημερινά, γεμίζουν οι δρόμοι με συλλαλητήρια. Οι δε κυβερνώντες ούτε μιλιά.
Και βέβαια καμαρώνουν με πρώτο τον κ.Σημίτη που μας έβγαλαν στην ΟΝΕ να σας δώσω μερικά παραδείγματα για να καταλάβετε σε τι λούκι μας έβαλαν.
Η φέτα είχε 5,87 Ευρώ και πήγε 10,75 Ευρώ, το ρύζι είχε 1,46 Ευρώ και πήγε 4,3 Ευρώ να έλθω και στον τουρισμό που για τους μικρομεσαίους έγινε σιγά-σιγά είδος πολυτελείας δωμάτιο στη Μύκονο είχε 88 Ευρώ φέτος πήγε το ίδιο 180 Ευρώ.
Και βέβαια οι αυξήσεις στους μισθούς, και τα μεροκάματα πήραν αύξηση σε 10 χρόνια περίπου 20%.
Μιλάμε για κοροϊδίες, κανένα σεβασμό στους εργάτες, στους αγρότες, στους επαγγελματίες, στους καθημερινούς πολίτες.
Όμως μέσα στη Βουλή συζητάνε για αυξήσεις στους ίδιους, και σε αυτούς τους κλάδους που έχουν μεγάλη ανάγκη και μιλάμε για αυξήσεις τεράστιες.
Να λοιπόν που φτάσαμε στο αδιέξοδο, κανένας έλεγχος πουθενά, η αγορά σε όλους τους τομείς κινείται, ανεξέλεγκτα και όλοι εμείς καθημερινά βογκάμε, δεν αντέχουμε άλλο κάτι πρέπει να γίνει , τόσο καιρό δικαιολογία το πετρέλαιο που ανέβαινε, τώρα όμως έπεσε και πολύ, και πουθενά δεν βλέπουμε να μειώνετε τίποτα, βλέπετε σε αυτή τη χώρα ότι ανεβαίνει, δεν κατεβαίνει. Θα θυμόμαστε πάντα τη δραχμούλα, και αν γίνει κάτι, θα λέμε καθημερινά το ψωμί ψωμάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου