Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Ας επιστρέψουμε εκεί που πρέπει και ας μην επιζητούμε τον Γολγοθά του απέναντι ως κέρδος στη ζωή μας

Λίγες ώρες έμειναν μέχρι να σημάνουν οι καμπάνες το χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης του Κυρίου, η μεγαλύτερη στιγμή της χριστιανοσύνης ζούμε όλοι οι Έλληνες απανταχού στο πλανήτη στιγμές κατάνυξης. Μικροί-μεγάλοι με ένα κερί στο χέρι που το ζεσταίνει το Άγιο Φως. Το φως της ελπίδας της χαράς της ειρήνης. Όλοι τρέχουμε μέσα στη νύχτα να ευλογήσουμε πρώτοι το σπίτι μας έθιμα που έρχονται από αιώνες πίσω πιστεύοντας ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στη ζωή μας. Έρχονται από αιώνες πίσω πιστεύοντας ότι κάτι άλλαξαν οι άνθρωποι δεν είναι πια οι ίδιοι θα έλεγα με μια λέξη σκλήρυναν ή μάλλον αγρίεψαν. Βλέπετε ο Χριστός ανέβηκε το Γολγοθά για τα δικά μας εγκλήματα, για τα δικά μας λάθη, όμως τον ανέβηκε μια φορά πιστεύοντας ότι φτάνει για να μας απαλλάξει από την απανθρωπιά μας. Λάθος δεν είχε καν υπολογίσει ότι το δημιούργημα του είχε άλλη γνώμη, μπορεί για λίγο ο φόβος. Να το κάνει να ζητά συγγνώμη αλλά έχει και αμνησία και γρήγορα ξεχνάει. Νόμιζε ο Χριστός ότι όλοι έχουμε την δική του καλοσύνης, αγάπη προς τον πλησίον, σεβασμό στα δικαιώματα των άλλων, μεγαλοψυχία, μα πάνω απ’ όλα που δίδασκε για αξίες ηθικής που στο σημερινό κόσμο έχουν χαθεί από όλους μας. Όλοι ή σχεδόν όλοι βαδίζουμε με λάβαρο την υποκρισία, την κακία, την αχαριστία. Το πώς θα κοροϊδέψουμε τον απέναντι και βέβαια όλα γίνονται στο βωμό ενός Θεού γυαλιστερού, βέβαια με λάμψη εκτυφλωτική που σε θαμπώνει και τα ξεχνάς όλα. Τι άλλο από το χρήμα, το κέρδος τη δύναμη που όλα αυτά σε κάνουν να ξεχωρίζεις ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις. Ξεχνάς τις παραμέτρους , ξεχνάς την οικογένεια τα παιδιά σου τα θυμάσαι μόνο για χαρτζιλίκι μεγάλο – μικρό, δεν έχει σημασία, αρκεί να φύγει από το κεφάλι σας. Μέχρι την στιγμή που μέσα στο σπίτι μπαίνει η ασθένεια τότε το πρόβλημα υγεία κάποιου προσώπου στενού προς εσάς, σας ταρακουνάει, αρχίζετε να βλέπετε πόσο εφήμερα είναι όλα, ότι πάνω απ’ όλα είναι η ψυχή που την έχετε χάσει χρόνια τώρα, κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο και μετρώντας τα κέρδη σας. Πιστέψτε με άχρηστα μπροστά στην αρρώστια μπροστά στο θάνατο, εκεί είμαστε όλοι ίσιοι. Εκεί καταλαβαίνετε ότι έχετε αναγκάσει πολλούς ανθρώπους γύρω σας με την σκληράδα που δείχνατε με το απάνθρωπο πρόσωπό σας να ανεβαίνουν τον Γολγοθά κάθε μέρα κάθε στιγμή. Ένα Γολγοθά που μπορούσατε μόνο εσείς να διορθώσετε. Έτσι για να τα βγάλω από μέσα μου δυο-τρία παραδείγματα. Οι τράπεζες ανεβάζουν στο Γολγοθά κάθε μέρα χιλιάδες ανθρώπους δείχνοντας το πρόσωπο ρωμαίων στρατιωτών που με περίσσιο ζήλο βασάνισαν τον Χριστό. Κάποιοι κυβερνώντες που με περίσσιο θράσος βάζουν το χέρι στο ξένο μέλι αφήνοντας μυστικούς τους γύρω τους αδιαφορώντας για το αύριο τους. Και βέβαια να έλθω σε εμάς. Τι να θυμηθώ , τι να ξεχάσω. Είμαστε σκυλιά και τρώμε ο ένας τον άλλο . Να αρχίσω από τους τοκογλύφους που ρουφάνε αίμα συνανθρώπων που βρέθηκαν στη δεινή της καταστροφής. Παίρνουν σπίτια, απειλούν παιδιά, χτυπάνε ανήμπορους γέρους και γριές λές και θα τα πάρουν μαζί τους . Αμ βρε κακόμοιροι θα τα βρουν οι απόγονοι και θα τα φάνει εις υγεία του κορόιδου. Αλλά και εμείς μεταξύ μας κακίες – παλιανθρωπιές – αδικίες- χτυπήματα κάτω από την μέση σε όλους σε όλους και σε όλα το μόνο τρόπο επιβίωσης που έχουμε πλέον είναι το κακό του άλλου. Ο φθόνος και η ζήλια και έτσι απλά ο Γολγοθάς μου απέναντι. Εύχομαι η φετινή Ανάσταση του Θεανθρώπου να μας φωτίσει τα μυαλά να μας δώσει δύναμη ψυχής, να μας δώσει μεγαλείο. Γιατί αυτό μας λείπει. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ