ΣΕ ΤΙ ΚΟΣΜΟ ΜΠΑΜΠΑ ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΦΕΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΩ;

Έρχεται ένας έφηβος 18 χρονών. Και είναι παιδί σου. Και του λες Δημητράκη, γιατί παιδί μου καπνίζεις ; Και γυρίζει αυτός και σου λέει. Εδώ εσείς τα έχετε κάνει θάλασσα και το δικό μου τσιγάρο σε πείραξε; Ένας δεσπότης είναι φυλακή γιατί έχει κλέψει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Το οποίον πήρε όλως παρανόμως από ένα μοναστήρι της Νέας Μάκρης που το λένε Εφραίμ. Και από την κλοπή όμως βγήκε ένα άλλο φασούλι. Αυτό το τεράστιο ποσό το οποίον όντως έκλεψε ο Δεσπότης, το μοναστήρι τι θα έκανε; Δεν ρωτάει κανένας, δεν απαντά κανένας και όλα είναι ευλογημένα. Και ερχόμαστε στην συνέχεια και ένας πάλι καλόγερος ασελγεί επάνω σε 17 συνομήλικους μου. Οι ποίοι ‘θέλαν να πάνε να γίνουν καλόγεροι. Γιατί τα παιδιά πιστεύανε σε αυτόν τον θεσμό. Και ερχόμαστε που μια μάνα σε μια καφετέρια στο Ναύπλιον πουλούσε το παιδί της δημόσια και όπως πολύ σωστά γράφει η εφημερίδα: «Όπως ο σερβιτόρος έδινε τα ποτά» Αυτή την κοινωνία πατέρα δεν την έχω φτιάξει εγώ. Εσύ την έχεις φτιάξει και οι συνομήλικοι σου και σε πειράζει γιατί εγώ καπνίζω. Που σημαίνει ότι έσταξε η ουρά του αλόγου. Τι θα απαντήσεις στον γιό σου, όταν θα σου κάνει αυτή την δύσκολη ερώτηση; Σε αυτόν τον κόσμο πατέρα γιατί με έφερες να ζήσω; Θα έχει άδικο; Θα έχει δίκιο; Ποιο; Θα μπορέσει να απαντήσει; Να γιατί μισούμε τα νιάτα γιατί δεν μπορούμε να απαντήσουμε στις αμείλικτες ερωτήσεις που μας κάνουν γιατί έχουν δίκιο, αφού υπήρξαμε ανίκανοι να φτιάξουμε μια σωστή κοινωνία. Τι γιατρειά υπάρχει; Να πάψουμε να κάνουμε συνεχώς τον έξυπνο στην νέα γενιά. Και να τους αφήσουμε και αυτούς να έχουν λόγο. Γιατί τουλάχιστον χειρότερα από μας δεν μπορούν να τα κάνουν. Θα μπορούσα όμως να πω, σας αφήσαμε ελεύθερους και σπάσατε την Αθήνα. Και τότε χαμογελώντας μου απαντά:»Δεν μας αφήσατε ελεύθερους, απλούστατα θέλατε να καλύψετε τρωτά του συστήματος , ίσως και με μια ανθρώπινη θυσία ενός νέου παιδιού. Γιατί μπορείς να μου πεις ρε πατέρα τόσοι κουκουλοφόροι που κυκλοφορούν γιατί δεν πιάνετε έναν; Παρά μόνο τον μπαρμπα-Μήτσο που δεν μπόρεσε να πληρώσει το ΙΚΑ του και τον ‘βάλαν φυλακή Έτσι έχουν τα πράγματα και όσο υπάρχουν τράπουλες, που λέει και το τραγούδι, θα υπάρχουν και ρηγάδες. Και όσο θα υπάρχει η κοινωνία, της κατανάλωσης και όχι των αξιών των ανθρώπων αλλά των χρηματικών αξιών έτσι θα πηγαίνουμε και ίσως χειρότερα. Θα έλεγα ο Θεός να βάλει το χέρι του, αλλά αν μαζί με μένα προσευχηθεί κανένας δεσπότης σαν τον Παντελεήμονα, και κανένας μοναχός σαν αυτόν που ασελγούσε τότε άστα να πάνε και πίσω να μην γυρίσουν…