Η ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Ο προορισμός μας ήταν το μοναστήρι της Παναγίας της Μαλεβής, φαγητό στον Άγιο Πέτρο (ένα χωριουδάκι σαν τα δικά μας Τρίκαλα, σε υψόμετρο πάνω από 1000 μέτρα, με κρυστάλλινα νερά και καθαρός αέρας), από εκεί προσκύνημα στην Αγία Θεοδώρα της Βαστάς και το απόγευμα καφέ στο Ναύπλιο. Ακούγεται ωραία έτσι; Και που να τρέχουμε τώρα Χαβάη, άλλωστε είμαστε υποστηρικτές της ιδέας «Μένουμε Ελλάδα»…
Έτσι την Κυριακή 6.30 η ώρα το πρωί ξεκινήσαμε. Πετσέτες σε ωραία χρώματα, 2-3 μαγιό, αντηλιακό… για τη Χαβάη υποχρεωτικά, στη δική μας εκδρομή όμως δεν είχαν καμιά θέση, οπότε «τα πρέπει» δεν με άφησαν με εντελώς «άδεια τσέπη» και ευτυχώς!, το γιατί θα το μάθετε πιο κάτω, λίγο υπομονή!
Που να ήξερα όμως με τι άτομο θα έχω να κάνω και εννοώ τον ιδιοκτήτη του ταξιδιωτικό γραφείο. Θα μου πείτε: «Δεν ήξερες δεν ρώταγες;!» Ρώτησα και μου είπαν «Καλός άνθρωπος». Απλός κανένα από αυτά τα άτομα δεν είχε πάει εκδρομή μαζί του. Δεν πειράζει θα έκανα εγώ την πρωτιά. Άλλωστε να μην επαναλαμβάνομε! Είπα ήδη ότι το τουριστικό γραφείο είναι πολύ γνωστό. Τα διαφημιστικά του έντυπα ας πούμε το καλοκαίρι από το σπίτι μέχρι το περίπτερο να πεταχτείς , τουλάχιστον ένα θα το δεις, πεσμένο στο δρόμο, να σε καλεί να κάνεις την απόδρασή σου σε τιμή ευκαιρίας! Ακόμα και στα ιατρεία του ΙΚΑ είχα δει πέρσι ολόκληρο μάτσο, αλλά είχα σκεφθεί πως το προσφέρουν οι γιατροί με ψυχοθεραπευτικό σκοπό – όση ώρα περιμένεις παρά να σκέφτεσαι τους πόνους σου κάθεσαι, διαβάζεις και κάνεις όνειρα… είναι σαν να έχεις πάει!
Αυτός λοιπόν ο κύριος, ο καλός άνθρωπος όταν πια μαζευτήκαμε όλοι στο λεωφορείο και ξεκινήσαμε μας καλημέρισε από το μικρόφωνο, μας ευχήθηκε καλό ταξίδι, καλή εκδρομή, ακόμα και καλή άνοιξη, ξέχασε να ανακοινώσει όμως ότι το πρόγραμμα έχει αλλάξει. Το χαρτί , δηλαδή τα γνωστά διαφημιστικά έντυπα έλεγαν: Βάστα, Αγ. Πέτρος, Παναγία Μαλεβή, Ναύπλιο, ενώ ξεκινήσαμε για τη Μονή της Παναγίας. Δεν παραξενεύτηκα όμως, γιατί την Πέμπτη είχα μιλήσει από το τηλέφωνο με κάποια κυρία στο γραφείο και μου είχε πει ότι απλός έγιναν κάποιες αλλαγές και λόγο της γιορτής της Σταυροπροσκυνήσεως την Κυριακή θα πάμε πρώτα στη Παναγία, θα πάρουμε λουλούδι από το Σταυρό, θα εκκλησιασθούμε και μετά τα υπόλοιπα μέρη! Όταν πράγματι εκκλησιασθήκαμε στην Παναγία της Μαλεβής, μου κίνησε την περιέργεια ότι φεύγοντας περάσαμε Αγ. Πέτρος, Κασσιανή και άλλα μέρη, αλλά δεν σταματήσαμε πουθενά, οπότε μαθαίνω ότι θα κάνουμε στάση στην Τρίπολη η οποία δεν αναφερόταν καν στο πρόγραμμα. Γιατί αν ήξερα ότι θα γίνει έτσι δεν θα έκανα ολόκληρο ταξίδι για να φάω στην πλατεία μιας πόλης. Δεν θα έφευγα καθόλου από την Κόρινθο, θα πήγαινα κάτω στο λιμάνι ή στα Καλάμια, να μην συζητάμε για μέρη ομορφότερα έξω από την πόλη μας και δεν θα σηκωνόμουν άγρια χαράματα και θα περνούσα καλύτερα!!! Και το λογικό είναι αφού τρέχουμε στα βουνά και τα λαγκάδια να το ευχαριστηθούμε κιόλας! – δεν τρώμε κάθε μέρα σε υψόμετρο 1000 μ. και δίπλα σου να τρέχουν γάργαρα νερά και τα πουλιά να κελαηδάνε… κουρασμένα πρόσωπα και βουητά από μηχανές αυτοκινήτων έχω χορτάσει, πρέπει να πάω στην Τρίπολη για αυτό!
Αυτό όμως που μου χάλασε την διάθεση εντελώς ήταν όταν λίγο πριν φθάσουμε στην Τρίπολη το αυτί μου πήρε πως δεν θα πάμε Ναύπλιο. Καφέ στη Μεγαλούπολη! Ε όχι! Γιατί να μην πάμε; Ρωτάω τον ιδιοκτήτη γραφείο, «γιατί αλλάξαμε το πρόγραμμα» μου λέει. «Πότε;» ξαναρωτώ. «Το πρωί» μου απαντάει. «Αποφασίσαμε πρώτα να πάμε στην Παναγία να εκκλησιασθούμε» (ο σκοπός ευλογεί τα μέσα!!!). Ξαναπαίρνω το λόγο: Μα το ότι θα πάμε πρώτα στην Παναγία είναι γνωστό από την Πέμπτη, τότε πως προέκυψε να μην πάμε Ναύπλιο, να μην πάμε Αγ. Πέτρο και να πάμε Τρίπολη και Μεγαλούπολη. Και ο «καλός άνθρωπος» καθόλου καλός επαγγελματίας όμως με εκνευρισμό μου λέει να σταματήσω την συζήτηση και απλός να δεχθώ την απόφαση! Ποια απόφαση; Πότε την πήρατε; Με ποιον την πήρατε; Πότε την ανακοινώσατε; Μας πέρασες με τσουβάλια με πατάτες Τριπόλεως και μας πας όπου θέλεις; Εγώ όμως έχω άλλη γνώμη για τον εαυτό μου!
Και όσοι ώρα προσπαθούσα να λύσω τις απορίες μου, γιατί αισθανόμουν να με είχαν εξαπατήσει και κοροϊδέψει ο κύριος μου μιλούσε με εκνευρισμό, με γυρισμένη την πλάτη, ούτε καν το κεφάλι του δεν γύρισε να με κοιτάξει στα μάτια! Και εφ’ όσον εξάντλησε τα επιχειρήματα και τα λόγια σε επαγγελματικό επίπεδο (πώς να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα!!!) πέρασε σε επίθεση σε προσωπικό επίπεδο και κουβέντες περί σωστών ανθρώπων. Και βέβαια, γιατί αυτός σαν σωστός άνθρωπος, όχι επαγγελματίας, απλός άνθρωπος με είδε ανεβαίνοντας για την Μονή της Παναγίας να πηγαίνω μπροστά με το παιδί (ναι, είχα και τον γιο μου μαζί, ηλικία τεσσάρων χρονών), το οποίο είχε ανακατευτεί από τις στροφές και να κάθομαι στα σκαλοπάτια με το μικρό στα πόδια μου και δεν είπε «Ελάτε καθίστε στη θέση μου εγώ θα κάνω μια βόλτα στο λεωφορείο να δω τους ανθρώπους που ήρθαν ή απλώς θα κάτσω εγώ στο σκαλοπάτι…»
Τι έγινε; Απλός ο Θωμάς όχι μόνο ήταν σπίτι, αλλά σήκωσε και το τηλέφωνο…
Αντε πάλι το τραγούδι!!! Ο άνδρας μου ήθελα να πω. Τον πήρα από την Τρίπολη. Μου είπε να πάρω ένα ταξί και να φύγω, δεν υπάρχει λόγος να ανέχομαι ανθρώπους και καταστάσεις. Άλλωστε το καλοκαίρι είναι μπροστά μας, θα πάμε Χαβάη, ακόμα και Ναύπλιο… ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ!!