ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ : ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ

του Νίκου Νικολόπουλου

Ο ΟΗΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΛΕΣ ,
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΕΙ. ΑΦΟΥ ΤΟΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝΕ ΑΝΕΝΕΡΓΟ
ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ.

Μεγάλες διαστάσεις έχει πάρει το ρεύμα των προσφύγων πολέμου μέσα στο 2008, όπως προκύπτει από στοιχεία που έδωσε ό ΟΗΕ στην δημοσιότητα, για τους πρόσφυγες.
Περίπου 42 εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει σπίτια, πατρίδες για να σωθούν από την λαίλαπα της καταστροφής, χωρίς καμιά θετική προοπτική στον ορίζοντα , ζουν περίπου 6 εκατομμύρια πρόσφυγες.
Σήμερα λοιπόν είναι παγκόσμια ημέρα προσφύγων. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, ας πούμε είναι γιορτή, επέτειος, τι;
Ας μας πουν όλοι αυτοί που φτάνουν τους λαούς στο όριο της ξεφτίλας. Και μετά καθιερώνουμε την μέρα μνήμης έτσι για να έχουμε κάτι να λέμε. Η πατρίδα μας είναι από αυτές που έχει νοιώσει στο πετσί της την προσφυγιά, είναι δυνατόν να ξεχάσουμε τους 1,500.000 πρόσφυγες του 1922 όταν οι ξένοι αποφάσισαν ότι τα συμφέροντά τους δεν είναι πια με τους ΄Έλληνες αλλά με τους Τούρκους ,χωρίς δεύτερη κουβέντα ξεριζώστε τους, αργότερα η μάλλον πρόσφατα στη Κύπρο πάλι τα ίδια ίσως και χειρότερα και βέβαια ο ανύπαρκτος ΟΗΕ παίρνει αποφάσεις επί αποφάσεων και κανείς δεν ακούει.
Όσο και αν σας φαίνεται περίεργο δεκάδες πόλεμοι υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο πλανήτη, μας σερβίρουν μόνο αυτά που θέλουν τα υπόλοιπα στα ψιλά. Πόλεμοι στο Σουδάν, στη Σομαλία και σε άλλες χώρες της Αφρικής δεν μαθαίνονται ποτέ ,χιλιάδες φοβισμένοι, πεινασμένοι, παιδιά που ζουν τον τρόμο του πολέμου από την πρώτη μέρα της ζωής τους και κανείς δεν τα υπολογίζει, βέβαια η ευαισθησία των ισχυρών για τα δικά τους παιδιά δεδομένη.
Εδώ στην Ελλάδα είναι υπαρκτό κάθε μέρα το πρόβλημα των προσφύγων ιδιαίτερα από Ιράκ και Αφγανιστάν που εδώ και τριάντα χρόνια μια οι αμερικάνοι μια οι Ρώσοι τους έχουν ξεκάνει, βλέπετε όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν.
Τώρα τους αντιμετωπίζουμε σκληρά, πολλές φορές ρατσιστικά, μην σας προξενεί εντύπωση εδώ η άφιξη ελλήνων προσφύγων (μικρασιατών) προκάλεσε γενική κρίση, να φανταστείτε ο αρχικός εκνευρισμός που ένοιωσαν οι ντόπιοι για τους πρόσφυγες πήρε την μορφή της εχθρότητας. Οι μικρασιάτες, πόντιοι, πέρασαν από εξευτελιστικές διαδικασίες των λοιμοκαθαρτηρίων της Μακρονήσου κ.λ.π. θα μου πείτε πρέπει να αγκαλιάσουμε τους πρόσφυγες;
Αν δεν το νοιώθετε όχι, αλλά να τους υπολογίσετε σαν ίσους με εμάς σαν ανθρώπους. Δυστυχώς οι εικόνες, διαβίωσής τους, ο εξευτελισμός τους, είναι κάτι που συγκινεί και τους πιο απαθείς.
Με βάση των στοιχείων των εθνών οι πρόσφυγες από την Αφρική προς Ασία και μετά Ευρώπη στις παιδικές ηλικίες υπάρχει μια γέννηση σε 3 θανάτους. Είναι ντροπή για την πολιτισμένη κοινωνία, το τι τραβάνε αυτοί οι άνθρωποι δεν λέγεται. Κάποτε πρέπει να αποφασίσουν την εφαρμογή των διεθνών κανόνων δικαίου. Τέλος πάντων σήμερα είναι μια μέρα θα έλεγα θρήνου για τους μικρούς της γης, μια μέρα πείνας, δυστυχίας, θανάτων, λοιμών και όλων των συναφών. Για τους ισχυρούς μέρα περισυλλογής ευθυνών, ευαισθησίας και αποφάσεων εδώ και τώρα. Κάποτε πρέπει να τελειώσουμε με τις ομηρίες λαών. Δεν μπορεί ο πρόεδρος των Η.Π.Α. να σκέφτεται πια γαλοπούλα θα αφήσει να ζήσει και να μην τον ενδιαφέρει ποιος λαός θα δοκιμάσει τα νέα όπλα τους, τις νέες τεχνολογίες τους,. Κλείνοντας θα πω πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να έχει τάσεις ρατσισμού ή μάλλον φοβίες για το αύριο του τόπου μας, όμως εμείς οι Έλληνες δεν πρέπει να είμαστε ρατσιστές , έχουμε βιώσει τέτοιες καταστάσεις και δεν έχουμε καμιά δικαιολογία.