ΤΟΠΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΩΣΕΙΣ

Τοπικισμός: O μικρός αδελφός
του κοινωνικού ρατσισμού...!
Εκφράζω την προσωπική μου γνώμη για το θέμα των συνενώσεων και σίγουρα θα υπάρξουν πολλές και διαφορετικές.
Στην Ελλάδα δεν υ-πάρχει δήμος που να θέλει να συνβενωθεί με άλλον δήμο και ο λόγος είναι πολύ ωμός και απλός.
Κανείς δεν θέλει να χάσει το τημαριό του.
Γνωρίζοντας οτι είναι μικρό..αντιαναπτυξιακό..οπισθοδρομικό αλλά ακόμα και έτσι κανείς δεν θέλει να παραχωρήσει τον κεκτημένο πατροπαράδοτο γεωγραφικό προσδιορισμό του που νομίζει οτι τον κάνει να ξεχωρίζει απο τους άλλους...
Τα επιχειρήματα είναι καρμπόν σε όλη την Ελλάδα και κατά την προσφιλή των νεοελλήνων τακτική...και αντλούνται απο το μυθικό...αρχαίο..κλασσικό αλλά και ύστερο παρελθόν ή ακόμα και απο μία πουρναρόριζα αρκεί να αποδεικνύει την “μοναδικότητα και ιδιαιτερότητα του δικού μας δήμου”...
Ολοι ανατρέχουμε στους παπούδες και τον αραμπά τους ενώ δίπλα μας υπάρχει μία Ευρώπη που δεν προλαβαίνουν τις αλλαγές της ούτε και αυτοί που τις σχεδιάζουν...
Οταν το Λονδίνο με 7.5 εκατ πολίτες και 115 δισεκατομμύρια προυπολογισμό είναι ένας δήμος εμείς εδώ...θέλουμε να παραμείνουμε...Ευρωπαϊκοί οικισμοί και νοιώθουμε...περήφανοι κιόλας..
Ποιοί;
Εμείς που διδάξαμε τι θα πεί πολυπολιτισμική κοινωνία και ΠΟΛΙΤΕΙΑ...
Και όμως ο τοπικισμός...ο μικρός αδελφός του κοινωνικού ρατσισμού...είναι παρών και δεν αφήνει να ανοίξουν τα μυαλά και να ξαναγίνουμε κάποτε και πάλι μεγάλοι και πάλι ωραίοι μα πάνω απο όλα ανοικτόμυαλοι...
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΡΟΥ