Μια πόλη που πνίγεται καθημερινά στο καυσαέριο, ασφυκτιά από τα χιλιάδες αυτοκίνητα, γιατί οι έξυπνοι ηγέτες του παρελθόντος τα έφεραν όλα στο κέντρο της πόλης και μιλάμε για λίγα, ελάχιστα τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Τράπεζες, Δημόσιες Υπηρεσίες όλα στο κέντρο. Και αντί να φτιάξουμε ένα λιμάνι λίγο πιο έξω ώστε να πάρουμε όλοι μια ανάσα, το άφησαν και αυτό στη θέση του, μεγαλώνοντας την κακοδαιμονία της πόλης.
Σιγά-σιγά και χωρίς ποτέ να μας ρωτήσουν το έχουν μετατρέψει σε επίνειο του Πειραιά και της Ελευσίνας.
Χιλιάδες κοντέϊνερ διασχίζουν καθημερινά τους δρόμους φορτωμένα σε υπερμεγέθη νταλίκες ξένες προς την πόλη και αδιαφορώντας γι’αυτή, άλλωστε τι έχουν να χάσουν η Κόρινθος είναι άγνωστη γι’αυτούς, αμφιβάλλω αν πίνουν έστω και έναν καφέ.
Όμως οι υπεύθυνοι Κορίνθιοι που δήθεν πονάνε την πόλη τι κάνουν; Αδιαφορούν παντελώς.
Το Λιμενικό Ταμείο κοιτάζει το συμφέρον του και πως θα μαζέψει περισσότερα ώστε να αποδώσει πλεόνασμα χρηματικό.
Οι επιχειρηματίες κάνουν ό,τι μπορούν και αυτοί για το κέρδος τους.
Το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (και δεν εννοούμε τον Κύριο Παπαληγούρα άλλωστε χθες ανέλαβε) αδιαφορεί και αυτό μπροστά στη βολή του και το κέρδος.
Εδώ θέλουμε τις πρωτοβουλίες του Υπουργού.
Ο Δήμος προσπαθεί να κάνει κάτι αλλά ποιος τους ακούει;
Και με σπασμωδικές κινήσεις κάνει ό,τι μπορεί να αναδείξει το θέμα όμως χωρίς προγραμματισμό, χωρίς σχέδιο.
Ο Λιμενάρχης καμαρώνει γιατί έρχονται τουριστικά πλοία για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια.
Όμως λάθος χαίρεται γιατί δεν μας λέει οι τουρίστες που ξεφορτώνονται πριν τα κοντέϊνερ ή μετά, η πρώτη εντύπωση για την Κόρινθο είναι ότι η μεγάλη της ιστορία είναι αυτό το χάλι και ως επιβράβευση για τα 150 χρόνια μας ετοιμάζουν την αύξηση των κοντέϊνερ γιατί να μην το κάνουν; Οι πολίτες όχι μόνο δεν παίρνουν αλλά καθημερινά χάνουν, τι;
Την ηρεμία τους, την αξία της γης τους και πάνω απ’όλα την υγεία τους.
Θυμηθείτετό μου θα γίνουμε Κερατσίνι.
Καιρός κύριοι όλοι μαζί σε ένα τραπέζι εδώ και τώρα λύση, το απαιτεί ο κόσμος. Δεν έχετε το δικαίωμα να αποφασίζετε γι’αυτόν χωρίς αυτόν.
Νίκος Νικολόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου