Το Πολυτεχείο δεν θέλει πια να ζει υπό την σκιά των επιφανών star εκ του ανωνύμου πλήθους των δημιουργών του, γιατί αυτοί πλέον είναι κάποιοι άλλοι άνθρωποι, που απέκτησαν «επαγγελματική»σχέση με ένα ιστορικό γεγονός, που έμαθαν να περιφέρουν το όραμα από την εκπομπή σε εκπομπή, ως τιμώμενα πρόσωπα, πουλώντας για σουβενίρ την «ιερή πραμάτεια» ενός λαϊκού κινήματος. Το Πολυτεχνείο έπαψε να ζει μέσα στο θάλαμο αερίων των τοξικών αποβλήτων μιας γενιά που εξαργύρωσε «καλά» σε θέσεις εξουσίας, τα όρια κάποιες άλλες γενιές θυσίασαν, σε τόπους εξορίας.
Το Πολυτεχνείο έπαψα να ζει στις υπουργικές μερσέντες, στα life style στέκια του Κολωνακίου, όταν το καλό κουστούμι Yves Saint Lourant, το καλό ταγιέρ Valentino συνδυάζονταν με την παραδοσιακή εφημερίδα μικρής κυκλοφορίας του αριστερού (;)χώρου, ένα καλό βιβλίο του Τσόμσκι, του Μαρκούζε, του Πουλαντζά για επιδόρπιο, ή τέλος πάντων με κάτι που να θυμίζει αυτό που υπάρχει και δικαιώνει τώρα την original παρουσία αυτού που συμμετέχει στο πάνελ.
Το Πολυτεχνείο έπαψε να ζει, γιατί οι νεκροζωντανοί εκφραστές του life style της πολιτικής έγιναν μετοχές στο χρηματιστήριο της απόγνωσης των κολίγων της περιφέρειας, των νέων ανέργων που λες και δραπέτευσαν απ ’την ισπανική Γγκουέρνικα ενός Πικάσο.
Αιώνια η μνήμη των αρφόνων διαχειριστών της ιστορίας, αυτών που παρέσυραν την παιδική μας φίλη στα πορνεία της πολιτικής της οδού Φιλής.
Υ.Γ. Συγχώρεσέ μας Αλέκο Παναγούλη «ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»
Αριστοτέλης Γ.Καλλής
Πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Νεμέας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου