Ποιός ο σκοπός της Ιταλίας;

Για όσους δεν ενθυμούνται, η αδελφοποίηση του Δήμου Κιάτου (τότε) και σήμερα Σικυωνίων με τον Δήμο του Pallazzolo της Ν. Ιταλίας ξεκίνησε από τον επί 4 τετραετίες Δήμαρχο Θ. Εμμανουηλίδη.
Ο αείμνηστος ευπατρίδης Γ. Γιαννόπουλος με την ανεπανάληπτη πολιτιστική ευαισθησία που τον διέκρινε συντέλεσε στην περαιτέρω σύσφιξη αυτής της σχέσης.
Λαμπρές ημέρες έζησαν χρόνια, ιδιαίτερα τα παιδιά της Σικυώνιας Σκηνής και ο πρωτομάστορας Γ. Καβουντζής.
Γιατί πέρα από την ανταλλαγή πολιτιστικών και πολιτισμικών δράσεων, αναπτύχθηκε μια πρωτοφανής φιλία μεταξύ των Ιταλών και των Σικυωνίων.
Η δε συμμετοχή στον εν λόγω φεστιβάλ, πανευρωπαϊκής εμβέλειας είχε και οικονομικά οφέλη που αντλούνταν από Ευρωπαϊκά κονδύλια.
Εννοείται βέβαια ότι οι συμμετοχές ήταν καθ΄ όλα «πληρωμένες» από τους Ιταλούς οικοδεσπότες, (διαμονή, σίτιση, φιλοξενία) πλην ενός ποσού που επιβάρυνε τον Δήμο Σικυωνίων.
Επί πρώτης Δημαρχίας Α. Τσουλούφα και με πρωτοστάτη τον τότε πρόεδρο της ΔΕΑΠΑΣ Π. Κουτρούλη, ο θεσμός αυτός και εξελίχθηκε και αναβαθμίστηκε στο έπακρο. Μνημειώδεις θα μείνουν οι παραστάσεις της Σικυώνιας σκηνής σ΄ αυτήν την τετραετία!
Δεύτερη πατρίδα τους θεωρούσαν, οι Ιταλοί το Κιάτο και αντιστρόφως.
Και όλα αυτά δεν είναι υπερβολή.
Ακολούθησε η τετραετία του Α. Παπαγγελόπουλου όπου μόλις και μετά βίας, μόνο για μια χρονιά λειτούργησε αυτός ο θεσμός με αποτέλεσμα, ο θεσμός πια να διανύσει μια περίοδο ύφεσης.
Κατ΄ εμέ για ανεξήγητους λόγους!